Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Συγγνώμη...



Θλιμμένη σε είδα σήμερα,παλιά μου αγάπη νικημένη...Εσύ που με είχες αλώσει τόσο εύκολα,πορθήτρια των νιάτων μου...έστεκες εκεί... εκεί στη στάση μονάχη.Κούρνιασες σε μια άκρη και γω δεν ήξερα τι νιώθω...Έπρεπε να ψάξω μέσα μου να βρω,τι πλημμύριζε την καρδιά μου...'Ερωτας δεν ήταν, ούτε και οίκτος,ούτε θλιβερή εκδίκηση, που τότε μ'είχες αφήσει...Ούτε συγγένεια και ευγένεια, ούτε και λύπηση.Ηταν βαθιά παλιά αγάπη για σένα,για το αγόρι που ήσουν και μου δωσες,για τα χρόνια και τις νύχτες μας,τα δάκρυα και τον ιδρώτα μας.Γιατί παλιά μου αγάπη ήσουν,κι έτσι θα παραμείνεις...




Αφιερωμένο σε εκείνον, που έχτισε μόνος του τη γυάλα του και αγάπησε την μοναξία του... άλλο όμως η συνειδητή επιλογή κι άλλο να κρύβεσαι στη μοναξιά επειδή φοβάσαι την αγάπη...


σε ένα ταξίδι μου στην Ισπανία κάποτε, ένας πολύ καλός συνάδελφος μου είπε...


-Η καρδιά και η λογική, ποτέ δεν συμβαδίζουν..


-Αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος, άκου τους χτύπους της καρδιάς σου, κι άφησε την να σε οδηγήσει...


- Αν θέλεις να μείνεις μόνος & μίζερος άκου την λογική....


- Ο έρωτας δεν είναι παιδί της λογικής...




Συμπέρασμα...είναι τελικά κανόνας...ότι αγαπάς να σε πληγώνει κι ότι σε πληώνει να το αγαπάς ακόμη πιο πολύ...




Μαριαλένα τα ακούς....????


Περιμένω σχόλιο...

άραγε οι παλιές αγάπες...πάνε στον παράδεισο?

1 σχόλιο:

  1. επειδή πολλά άτομα που διαβάζουν τo blog μου και έχουν το email μου στέλνουν διάφορα..π.χ. ότι αν έχω πονέσει πολύ μεχρι τώρα σε σχέσεις κ.λ.π. θα τους απαντήσω με αυτό..
    το να γράφεις ένα ποιήμα..δεν σημαίνει πάντα ότι το γράφεις από πόνο ...ή το έχεις να γράφεις ή δεν το έχεις...μου αρέσει να γράφω με βοηθάει πολύ στη ζωή μου...και όχι Σωτηράκη (φιλαράκι από Καρδίτσα) δεν χώρισα με τον Σπύρο...είμαστε πολύ καλά και πολύ αγαπημένοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή