Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Η ευαισθησία της Λογικής

Σου φωνάζει «Φύγε! Φύγε μακριά! Δεν ακούς;» Πώς να σ’ ακούσω, καρδιά μου; Χρόνια σ’ έχω σφαλισμένη σε φρούρια ψηλά! Κανείς να μη σε δει! Κανείς να μη σ’ ακούσει! Κανείς να μη σ’ αγγίξει! Φυλακισμένη από φόβο, να μη νιώσεις! Σε λένε ευαίσθητη καρδιά μου… Μα… εσύ ξέρεις πως ευαισθησία δεν είναι η δειλία. Ευαισθησία δεν είναι ο φόβος, ο τρόμος σου να ζήσεις. Όχι! Δεν είναι ευαισθησία! Την λένε λογική… Σκέψου! «Μη σκέφτεσαι» φωνάζεις, καρδιά μου «Νιώσε» φωνάζεις, καρδιά μου «Νιώσε» ουρλιάζεις, καρδιά μου… Μα… όπλο των ανθρώπων ο λόγος Μαχαίρι: ο λόγος Η προίκα των ανθρώπων… Ο λόγος σου λέει «Ξέχνα! Ξέχνα και προχώρα!» Μα να ξεχάσεις τι; Τι; Όσα δεν έζησες; Όσα δεν ένιωσες; Όσα δεν πίστεψες; Όσα αρνήθηκες; Τι να ξεχάσεις; Τι; Εδώ ξέχασες να ζήσεις….

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

The Beatles - The Honeymoon Song (Live at the BBC)




Πάει αρκετός καιρός απο την τελευταία μου ανάρτηση.

Μάλλον χρειαζόμουν να μείνω λίγο μακρυά απο το βασίλειο των σκέψεων μου...αλλά όχι απο τις σκέψεις μου!

Μου έλλειψε. Μου λείψατε.

Πέρασα όμορφα, Γεύτηκα γεύσεις καινούργιες, Άκουσα ήχους πρωτόγνωρους, Είδα εικόνες καινές που ξόρκισαν τα παλιά.

Νιώθω κάθε μέρα ολοένα πως αλλάζω. Μα πάντα ίδια μένω. Κι όμως αλλάζω.

Ξυπνάω με την ελπίδα, κοιμάμαι με την πίστη.

'Εμαθα αυτό το διάστημα πως σημασία δεν έχει τι νομίζεις ότι είσαι αλλά τι κάνεις για να είσαι αυτό που είσαι!

Δεν είναι πάντα εύκολο να παλεύεις με τον εαυτό σου. Είναι όμως δυσκολότερο να παραδίνεσαι σε αυτόν.

Κατάλαβα καλύτερα απο κάθε φορά πως ένα κεφάλαιο ζωής κλεινει. Πως όλα τα βιβλία έχουν τελευταία σελίδα.

Ο φόβος που προσπαθώ να νικήσω. Ο εχθρός που νομίζω οτι έχω. Η κρύα τελευταία σελίδα.

Πρέπει να την αγαπήσω. Θέλω να την αγαπήσω. Θα την αγαπήσω.

Γιατί και η τελευταία μου σελίδα μου ανήκει. Απο μένα θα γραφεί. Εγώ θα την επιλέξω.

Μου ανήκει. Δεν της ανήκω.

Χαμένη όπως ήμουν στα μονοπάτια του έξω κόσμου συνειδητοποίησα πως τελικά ζούμε παράλληλες ζωές.

Αυτές ψάχνουμε κι αυτές μας ψάχνουν.

Ζούμε με τα παράλληλα Εγώ μας.

Μας βασανίζουν και τα βασανίζουμε.

Βιώνουμε το παράλληλο, Βιώνουμε και το τεμνόμενο.

Αυτο θέλω, Αυτό κυνηγάω.

Αυτο θα ζήσω.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Σ'αγαπώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου....



Είσαι τέλειος…είσαι απερίγραπτος.. είσαι καταπληκτικός
Με κάθε σου φιλί παραλύω.. μου αρέσεις
Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί…
Έχεις υπέροχο χαμόγελο… υπέροχα μάτια.. γλυκιά φατσούλα
Μου αρέσουν τα πάντα πάνω σου…
Είσαι το ζουζούνι μου…
Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου όταν είσαι μαζί μου
Με κάνεις να νιώθω όπως δεν ένιωσα ποτέ μου….



Νοιάζομαι για εσένα πιο πολύ και από την ίδια μου την ζωή
Με το χιούμορ σου μου φτιάχνεις την διάθεση…
Μου δίνεις δύναμη όταν χάνω την δικιά μου…
Είσαι το φως μέσα στο σκοτάδι της ζωής μου
Όταν ξυπνάω και σε βλέπω να κοιμάσαι δίπλα μου σαν άγγελος, χαμογελώ…..



Δίπλα σου γνώρισα την αληθινή και πραγματική αγάπη
Με κάνεις να θέλω συνέχεια να σε αγαπάω ακόμα πιο πολύ
Με κάνεις να μουδιάζω σε κάθε σου άγγιγμα, σε κάθε σου φιλί..
Μπήκες στην ζωή μου με απίστευτο τρόπο και είμαι περήφανη
που είμαι μαζί σου
Με ακούς και με καταλαβαίνεις…
Γελάμε συνέχεια όταν είμαστε μαζί
Η πιο όμορφη σκέψη είναι δική σου….
μου έχεις μάθει τι πραγματικά σημαίνει αγάπη.. με συμπληρώνεις
Είμαι σίγουρη ότι το αξίζεις…
Στα μάτια σου βλέπω αυτό που χρειάζομαι…
για πρώτη φορά νιώθω ότι μπορώ να στηριχτώ κάπου
Είσαι το θυμιό μου….
Και ας με παιδεύεις και με βγάζεις εκτός εαυτού, όταν με κοιτάς με εκείνα τα όμορφα ματάκια σου και μου χαμογελάς δεν μπορώ να αντισταθώ σε τίποτα, λιώνω μπροστά σου και σε λατρεύω ακόμα πιο πολύ
Δεν συμφωνείς σε όλα μαζί μου αλλά τουλάχιστον με ακούς
Για τον τρόπο που γελάς, που μιλάς, που θυμώνεις, που φωνάζεις....
Έχεις κλέψει την καρδιά μου....

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΜΙΑ ΖΩΗ
να το θυμάσαι αυτό αγάπη μου.....


Στον Μ....
με αγάπη....


Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Μου λείπεις.......................

Μου λείπεις!
Σήμερα η μέρα μου ήταν βασανιστική....

Έχω ένα απροσδιόριστο συναίσθημα.....μέσα σ'όλα με μονοπωλεί η σκέψη του "Μ"....

Είμαι ερωτευμένη μαζί σου....πολύ.....

Σκέφτομαι συνέχεια εσένα,το γέλιο σου και όσα περνάμε όταν είμαστε μαζί και μου ΛΕΙΠΕΙΣ!

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ!Δύο λέξεις είναι....αλλά το μυαλό μου στροβιλίζεται και η καρδιά μου χτυπά δυνατά....

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ,εσύ και μόνο εσύ....η προσωπικότητα....ο άνθρωπος!

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ,γιατί είσαι τα πάντα τον τελευταίο καιρό στη ζωή μου....

Γιατί σταμάτησα να ψάχνομαι όταν σε κοίταξα πρώτη φορά στα μάτια!

Γιατί θέλω να με βάλεις στη ζωή σου....γιατί είσαι πολλά από αυτά που φοβάμαι....γιατί μπορείς να με κάνεις να χάσω γη και ουρανό.........

ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ!

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Δευτέρα 21-06-2010 ώρα 22:20μμ Φράγμα Σμοκόβου




Έφτασε η μέρα της γιορτης σου
αχ και να μπορουσα να σε δω
να 'μουνα και εγω εκει μαζι σου
να κλεψω ενα φιλι σου που τοσο λαχταρω!

Σκεφτηκα να στειλω ενα δωρο
μ' ενα ραβασακι ερωτικο
εχω φαει ολα τα συρταρια
που ειναι τα ρημαδια
που εχω για στυλο....

Κι αν δεν έχω μαρκαδόρο, με το αίμα μου
θα σου γράψω πως μου λείπεις
κι είσαι η έννοια μου...

Κι αν δεν εχω μαρκαδόρο με το δάκρυ μου,
υπογράφω τ' όνομα μου την αγάπη μου...

εφτασε η μερα της γιορτης σου
θελω να σου στειλω μια ευχη
πες μου τι να γραψω ρε μωρο μου
που ολα τα στυλο μου με εχουν εκδικηθει...

Κι αν δεν έχω μαρκαδόρο, με το αίμα μου
θα σου γράψω πως μου λείπεις
κι είσαι η έννοια μου...

Κι αν δεν εχω μαρκαδόρο με το δάκρυ μου,
υπογράφω τ' όνομα μου την αγάπη μου...



Αφιερωμένο......

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Το τελευταίο αντίο.....

Τα μάτια σου...δυο σταγόνες απλότητας και αλήθειας μαζί!
Έκρυβαν μέσα τους όλη την αγάπη και την καλοσύνη αυτού του κόσμου...
Τα χέρια σου...φτερά αγγέλου...μια αγκαλιά για όσους είχαν την ανάγκη σου...
Τα λόγια σου...ειλκρινά και λιγοστά σαν ψίθυρος αγάπης...
Κι όμως, όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να σε κρατήσουν εδώ...κοντά μας...
Έφυγες σίγουρα για έναν κόσμο πιο όμορφο, πιο μαγικό...χωρίς πόνο, θλίψη, προσμονή...
Ήσουν ενας άγγελος που ζούσε ανάμεσα σε ανθρώπους...τώρα πιά είσαι ενας άγγελος που ζεί ανάμεσα σε αγγέλους...
Μη μας ξεχάσεις Κύριε Μιχάλη...
Γιατί όλοι εμείς εδώ θα σε θυμόμαστε...
Και θα μας λείπεις...πολύ...
Καλό ταξίδι αγαπημένε...!!

Μπορεί να μην ήμασταν οικογένεια αλλά εγώ αισθάνομαι ορφανή...μια φωτογραφία μας πάνω στην βιβλιοθήκη του δωματίου μου στέκει εδώ και δεκαπέντε χρόνια...να μου θυμίζει την αληθινή πλευρά τον ανθρώπων.
Υπήρξες ειλικρινής και καλόκαρδος...εύχομαι εκεί που πάς να μην πονάς πια και να είσαι ευτυχισμένος...
Να είσαι σίγουρος πως το ήθος σου και την σεμνότητα σου
θα συνεχίσουμε να τα έχουμε οδηγούς στην ζωή μας..
Ο χαμός σου είναι αβάσταχτος αλλά η παρουσία σου θα είναι για πάντα αισθητή...
...εύχομαι να μπορούσες να δεις πόσο πολύ μας έχεις λείψει ήδη...
Σε αγαπώ πολύ και ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο..
Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση.


Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Όταν θέλουμε...βρίσκουμε ΤΡΟΠΟ.... όταν δεν θέλουμε βρίσκουμε ΑΙΤΙΑ....!!!!!!!!!!!!!!!!! (άποψη μου και σε όποιον αρέσει...)

Έχω πληγωθεί και έχω προδοθεί πολλές φορές στην ζωή μου. Κάποιες φορές ήταν δυσκολότερες από κάποιες άλλες. Κάποιους ανθρώπους που με πλήγωσαν επέλεξα να τους διαγράψω από την ζωή μου οριστικά, σε κάποιους άλλους αποφάσισα να δώσω δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Για μερικούς απ'αυτούς χαίρομαι που το έκανα, για κάποιους άλλους το έχω μετανιώσει.
Έχω αγαπήσει δύο φορές στην ζωή μου. Έχω ερωτευτεί μόνο τη μια από αυτές. Η κάθε φορά ήταν δυνατότερη και πιο έντονη από την προηγούμενη. Στην κάθε μια έδωσα ένα κομμάτι του εαυτού μου όχι επειδή μου ζητήθηκε να το κάνω αλλά επειδή το ένιωσα. Ίσως σε γενικές γραμμές να έδωσα περισσότερα απ'όσα πήρα. Δεν μέτρησα ποτέ. Σε αντάλλαγμα αυτών που έδωσα πήρα σημαντικά διδάγματα. Ήταν όλα πολύτιμα και με βοήθησαν να ωριμάσω και να γίνω δυνατότερος άνθρωπος. Κοιτάζοντας πίσω, δεν ένιωσα ποτέ να αναλώνομαι και για κανένα από αυτούς δεν έχω μετανιώσει. Το αντίθετο.
Έχω μάθει πως σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν οι νικητές και οι ηττημένοι, πως οι κανόνες δεν ακολουθούνται πάντοτε και έχω μάθει να αποδέχομαι την ήττα ανεξάρτητα αν οι κανόνες του παιχνιδιού τηρούνται ή όχι. Δεν είμαι ηττοπαθής απλά έμαθα να αποχωρώ την κατάλληλη στιγμή. Με το κεφάλι ψηλά. Με αξιοπρέπεια. Αυτή είναι,πιστεύω, η κατάλληλη στιγμή.
Έχω κάνει πολλά λάθη στην ζωή μου. Κάποια πέρασαν απαρατήρητα, για κάποια άλλα κρίθηκα σκληρά. Δεν δικαιολόγησα ποτέ τον εαυτό μου για κανένα από τα λάθη που όντως έκανα. Τον συγχώρεσα όμως. Έχω κριθεί και για πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. Ένιωσα αδικημένη μα εκεί κράτησα ουδέτερη στάση. Όχι γιατί δεν προβληματίστηκα αλλά γιατί δεν ένιωσα την ανάγκη να αμυνθώ.
Δεν έχω μάθει να κρύβομαι από τα λάθη μου. Δεν φοβήθηκα ποτέ να τα αντιμετωπίσω. Αλλά δεν θα μπω στον κόπο να ασχοληθώ με μικροπρέπειες και κομπλεξισμούς κάποιων ανθρώπων.
Εγώ δεν πάσχω από στρουθοκαμηλισμό. Δεν κρύβομαι πίσω απ'το μικρό μου δακτυλάκι. Για μένα δεν υπάρχουν "πρέπει". Υπάρχουν μόνο "θέλω" και "μπορώ". Τα πρέπει είναι για τους δειλούς. Εγώ δεν είμαι δειλή.
Έχω μάθει να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα. Δεν έχω απωθημένα.
Ξέρω ποια είμαι. Ξέρω τι θέλω. Δεν είμαι στο ψάξιμο. Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν κάνω συμβιβασμούς για τα θέλω μου. Παλεύω γι'αυτά.
Κάποιες στιγμές ένιωσα πως έχασα τον εαυτό μου,πως ξέφυγα από την πορεία μου. Επανήλθα. Πιο σταθερή από ποτέ, πιο συνειδητοποιημένη.
Έχω κάνει τις επιλογές μου. Μέσα από αυτές ίσως να απογοήτευσα κάποιους ανθρώπους. Δεν θα απολογηθώ σε κανένα. Δεν χρωστάω τίποτε σε κανένα. Ακούγεται εγωιστικό αλλά αυτό νιώθω. Λυπάμαι...
Λυπάμαι μα εγώ έχω μάθει να δίνω αξία στα πράγματα βασισμένη όχι μόνο στο τι αξίζουν αλλά και στο τι σημαίνουν. Λίγα είναι τα πράγματα που έχουν σημασία για μένα. Κανένα από αυτά δεν έχει υλική υπόσταση. Aυτά τα λίγα άυλα λοιπόν, θα παλεύω πάντα μέχρι να τα αποκτήσω. Κι άμα το πετύχω θα παλεύω για να τα κρατήσω...και σε όποιον αρέσει.