Χρώματα...
Σαν την ψυχή μας που αλλάζει... σαν τη ζωή μας που γεμίζει... σαν τα όνειρά μας... αυτά που δεν είδαμε πότε...
Όμορφα χρώματα
Μας γεμίζουν, μας θλίβουν, μας ζωντανεύουν...
Χρώματα...
Κόκκινο σαν τον καμώματα του έρωτα που μας τρελαίνει κάθε φορά που μας κτυπάει την πόρτα...
Γαλάζιο... σαν τον ουρανό... άπιαστος σαν τα όνειρά μας
Μπλε σαν τη θάλασσα... σαν τη μαγική αύρα που μας τυλίγει σαν χαθούμε στα ταξίδια της
Άσπρο σαν τα όνειρα που κάναμε παιδιά... και που αφήσαμε από καιρό πίσω μας...
Μαύρο σαν την ψυχή μας σαν την πιάσει πανικός...
Γκρίζο σαν τα κουρέλια τις καρδιά μας σαν δει πως χάνει αυτό που αγαπά...
Πράσινο ζωντανό φωτεινό και υπέροχο... αλλά πάντα απροσδιόριστο!
Κίτρινο... τρελό... μελαγχολικό... χαζό... σαν τις μέρες που δεν ξέρουμε τι μας γίνεται...
Λιλά... σαν το κορδέλες του πένθους που ντύνουμε τη ψυχή μας όταν φοβάται να αφήσει αυτά που αγάπησε...
Βιολέ... σαν τις βιολέτες που ανθίζουν κάθε χειμώνα στο μπαλκόνι μου...
Καφέ... πικρό... σαν το πικρό χαμόγελο που φοράμε στο πρόσωπο μας εκείνες τις νύκτες που ο ήλιος αργεί να ανατείλει...
Ροζ... σαν τα φουστανάκια που φορούσαμε μικρά και κυνηγούσαμε πεταλούδες...
Μου λείπει ένα... μα δεν το βρίσκω είναι αυτό που μας δίνει κουράγιο κάθε φορά να κοιτάζουμε τη ζωή κατάματα και να λέμε... Δε σε φοβάμαι ρε γαμώτο! Ξέρω πως ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα... κι αν αργήσει θα βγει... Ξέρω πως ακόμη και τα «αστέρια κάθε πρωί σβήνουν αλλά πότε δεν έχουν σβήσει»... Είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη κάθε φορά που χάνουμε τα πόδια μας... να τα κτυπήσουμε όλα κάτω και να σηκωθούμε ξανά... πιο δυνατοί ... με πιο πολλά όνειρα και με περισσότερη αγάπη να τα κτίσουμε όλα ξανά! Απ’ την αρχή! Πιο όμορφα! Πιο μαγικά! Είναι αυτή η τρέλα, η μαγεία που μας τυλίγει να συνεχίσουμε σε ένα κόσμο που μας παρουσιάζετε δειλά δειλά... ώστε να μην τον χορτάσουμε ποτέ... να μην το βαρεθούμε... Είναι η ίδια η ζωή... ο κόσμος μας... αυτό ο κόσμός ο μικρός που είναι μέγας... όπως έχουμε κάπου ξαναπεί...
Θεέ μου μεγάλε και πανέμορφε... σ’ευχαριστώ!!!
Σαν την ψυχή μας που αλλάζει... σαν τη ζωή μας που γεμίζει... σαν τα όνειρά μας... αυτά που δεν είδαμε πότε...
Όμορφα χρώματα
Μας γεμίζουν, μας θλίβουν, μας ζωντανεύουν...
Χρώματα...
Κόκκινο σαν τον καμώματα του έρωτα που μας τρελαίνει κάθε φορά που μας κτυπάει την πόρτα...
Γαλάζιο... σαν τον ουρανό... άπιαστος σαν τα όνειρά μας
Μπλε σαν τη θάλασσα... σαν τη μαγική αύρα που μας τυλίγει σαν χαθούμε στα ταξίδια της
Άσπρο σαν τα όνειρα που κάναμε παιδιά... και που αφήσαμε από καιρό πίσω μας...
Μαύρο σαν την ψυχή μας σαν την πιάσει πανικός...
Γκρίζο σαν τα κουρέλια τις καρδιά μας σαν δει πως χάνει αυτό που αγαπά...
Πράσινο ζωντανό φωτεινό και υπέροχο... αλλά πάντα απροσδιόριστο!
Κίτρινο... τρελό... μελαγχολικό... χαζό... σαν τις μέρες που δεν ξέρουμε τι μας γίνεται...
Λιλά... σαν το κορδέλες του πένθους που ντύνουμε τη ψυχή μας όταν φοβάται να αφήσει αυτά που αγάπησε...
Βιολέ... σαν τις βιολέτες που ανθίζουν κάθε χειμώνα στο μπαλκόνι μου...
Καφέ... πικρό... σαν το πικρό χαμόγελο που φοράμε στο πρόσωπο μας εκείνες τις νύκτες που ο ήλιος αργεί να ανατείλει...
Ροζ... σαν τα φουστανάκια που φορούσαμε μικρά και κυνηγούσαμε πεταλούδες...
Μου λείπει ένα... μα δεν το βρίσκω είναι αυτό που μας δίνει κουράγιο κάθε φορά να κοιτάζουμε τη ζωή κατάματα και να λέμε... Δε σε φοβάμαι ρε γαμώτο! Ξέρω πως ο ήλιος ανατέλλει κάθε μέρα... κι αν αργήσει θα βγει... Ξέρω πως ακόμη και τα «αστέρια κάθε πρωί σβήνουν αλλά πότε δεν έχουν σβήσει»... Είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη κάθε φορά που χάνουμε τα πόδια μας... να τα κτυπήσουμε όλα κάτω και να σηκωθούμε ξανά... πιο δυνατοί ... με πιο πολλά όνειρα και με περισσότερη αγάπη να τα κτίσουμε όλα ξανά! Απ’ την αρχή! Πιο όμορφα! Πιο μαγικά! Είναι αυτή η τρέλα, η μαγεία που μας τυλίγει να συνεχίσουμε σε ένα κόσμο που μας παρουσιάζετε δειλά δειλά... ώστε να μην τον χορτάσουμε ποτέ... να μην το βαρεθούμε... Είναι η ίδια η ζωή... ο κόσμος μας... αυτό ο κόσμός ο μικρός που είναι μέγας... όπως έχουμε κάπου ξαναπεί...
Θεέ μου μεγάλε και πανέμορφε... σ’ευχαριστώ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου