θέλω να γυρίσω σελίδα...

Εδώ και μέρες τριγυρίζει στο μυαλό μου...
θέλω να γυρίσω σελίδα...
Θέλω να αρχίσω από την αρχή...
Σαν να είναι σήμερα η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου...

Αρχικά σκέφτηκα να σβήσω αυτό το blog, να ξεκινήσω ένα νέο όπου κανείς δεν θα ξέρει ποια είμαι και που θα μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα και να βγάζω ότι γεννάει το κεφάλι μου...

Κάθισα λοιπόν μπροστά στην οθόνη και αποφάσισα να το διαβάσω για μία τελευταία φορά πριν το μεγάλο delete το εξαφανίσει για πάντα...

Κάτι σαν αποχαιρετιστήρια ανάγνωση...

Διάβασα, διάβασα και ως εκ θαύματος η αρχική μου απόφαση εξαφανίστηκε...

Γιατί αντιλήφθηκα ότι όλα αυτά που διάβαζα με ταξίδευαν, θυμήθηκα τις νύχτες που ξενύχτησα για να τα γράψω, την οργή που διοχέτευα μέσα από τα κείμενα, τον πόνο που γαλήνευε, τη λύπη που χανόταν, την χαρά που γεννιόταν καθώς έβλεπα αυτά τα μικρά κειμενάκια να θεριεύουν...

θυμήθηκα ανθρώπους, πράγματα, ταξίδια, αγάπες, όνειρα, μέρες και νύχτες...

θυμήθηκα όλα αυτά που δεν θα θελα ποτέ να ξεχάσω...

Και κατάλαβα ότι στο βιβλίο της ζωής μας πρέπει να γυρίζουμε τις σελίδες, όχι να τις σκίζουμε...

Έτσι το αποφάσισα...

Η σελίδα γυρίζει...χρατς...πω πω μπροστά μου μιά κατάλευκη νέα σελίδα να με προκαλεί να την γεμίσω...

Εμπρός λοιπόν...