Μοναξιά

όχι δεν είμαι μόνη.

έχω φίλους, παρέες, γνωστούς, συγγενείς. λόγω της δουλείας μου συναναστρέφομαι καθημερινά με πολλούς ανθρώπους και έχω αποκτήσει και αρκετούς φίλους.

οι μέρες μου είναι τόσο γεμάτες που πραγματικά καμία φορά το 24ωρο δεν μου φτάνει.

κι όμως υπάρχουν στιγμές που νοιώθω μόνη.

μόνη μέσα σ΄ ένα κτίριο γεμάτο κόσμο.

μόνη μαζί με εκατοντάδες ανθρώπους.

μόνη παρέα με αμέτρητες μοναξιές που ζουν και κινούνται εκεί έξω, που περιμένουν τη στιγμή που δε θα είναι μόνοι, που γνωρίζονται μεταξύ τους, που "χαίρονται πολύ" τη στιγμή της γνωριμίας και κατόπιν χάνονται.

ναι είμαστε μόνοι και μοναδικοί.

καθένας μας ένα και κομμάτι ενός απέραντου παζλ που υπήρχε πριν από μας και θα υπάρχει και όταν δεν θα υπάρχουμε.

και η μοναξιά μεγαλώνει όσο μεγαλώνει το πλήθος, όσο μεγαλώνει η καριέρα, όσο μεγαλώνει ο τραπεζικός λογαριασμός, όσο μεγαλώνουν τα παιδία μας, όσο μεγαλώνουμε εμείς, και όσο μικραίνουν τα όνειρα μας.

και καμία φορά είναι καλύτερη η μοναξιά που νοιώθουμε μέσα σ΄ ένα άδειο δωμάτιο, απ΄την μοναξιά που νοιώθουμε μέσα σε μια γεμάτη πόλη.