Κάποτε τ’αστέρια φώτιζαν τις νύχτες μου… τα όνειρα μου πετούσαν με τα σύννεφα.. ο ήλιος ζέσταινε την ψυχή μου… Τώρα.. το χαμόγελο σου με φωτίζει… τα όνειρα μου πετούν μονάχα με την σκέψη σου… η ψυχή μου ζεσταίνεται στη ματιά σου… Σ’ευχαριστώ που υπάρχεις δίπλα μου…
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
O Άνθρωπος μου
Στίχοι: Χάρις Αλεξίου
Μουσική: Χάρις Αλεξίου
Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου
Θα ρθει μια φορά , να νιώσω πως κι εγώ ανήκω κάπου .
Θα έρθει σαν το φώς , άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του.
Να μου κρατάει σφιχτά , σφιχτά το χέρι ,
και λόγια καθαρά , μόνο να μου φέρει
Να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και να το εννοεί.
Να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελο του εκεί.
Θαν τα λόγια του χρυσάφι και ο λόγος θα χει μπέσα.
Θα χαράζει θα νυχτώνει και θα πέφτω πάντα μέσα.
Με στα μάτια θα τον βλέπω και θα μένω ο εαυτός μου .
Να το λέω να το εννοώ , πως είναι αυτός ο Άνθρωπός μου.
Κι αν πέρασα πολλά , μόνο σε μια στιγμή να τα διαγράψω.
Μπορώ να του δοθώ , να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω.
Φτάνει για μια φορά αυτός να φέρει ,
δύο λόγια καθαρά , στ άδειο μου χέρι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αισθάνομαι ότι έχω τόσα πολλά να προσφέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να μην αργήσει η στιγμή...