Το τελευταίο αντίο.....

Τα μάτια σου...δυο σταγόνες απλότητας και αλήθειας μαζί!
Έκρυβαν μέσα τους όλη την αγάπη και την καλοσύνη αυτού του κόσμου...
Τα χέρια σου...φτερά αγγέλου...μια αγκαλιά για όσους είχαν την ανάγκη σου...
Τα λόγια σου...ειλκρινά και λιγοστά σαν ψίθυρος αγάπης...
Κι όμως, όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να σε κρατήσουν εδώ...κοντά μας...
Έφυγες σίγουρα για έναν κόσμο πιο όμορφο, πιο μαγικό...χωρίς πόνο, θλίψη, προσμονή...
Ήσουν ενας άγγελος που ζούσε ανάμεσα σε ανθρώπους...τώρα πιά είσαι ενας άγγελος που ζεί ανάμεσα σε αγγέλους...
Μη μας ξεχάσεις Κύριε Μιχάλη...
Γιατί όλοι εμείς εδώ θα σε θυμόμαστε...
Και θα μας λείπεις...πολύ...
Καλό ταξίδι αγαπημένε...!!

Μπορεί να μην ήμασταν οικογένεια αλλά εγώ αισθάνομαι ορφανή...μια φωτογραφία μας πάνω στην βιβλιοθήκη του δωματίου μου στέκει εδώ και δεκαπέντε χρόνια...να μου θυμίζει την αληθινή πλευρά τον ανθρώπων.
Υπήρξες ειλικρινής και καλόκαρδος...εύχομαι εκεί που πάς να μην πονάς πια και να είσαι ευτυχισμένος...
Να είσαι σίγουρος πως το ήθος σου και την σεμνότητα σου
θα συνεχίσουμε να τα έχουμε οδηγούς στην ζωή μας..
Ο χαμός σου είναι αβάσταχτος αλλά η παρουσία σου θα είναι για πάντα αισθητή...
...εύχομαι να μπορούσες να δεις πόσο πολύ μας έχεις λείψει ήδη...
Σε αγαπώ πολύ και ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο..
Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση.