Έχω πληγωθεί και έχω προδοθεί πολλές φορές στην ζωή μου. Κάποιες φορές ήταν δυσκολότερες από κάποιες άλλες. Κάποιους ανθρώπους που με πλήγωσαν επέλεξα να τους διαγράψω από την ζωή μου οριστικά, σε κάποιους άλλους αποφάσισα να δώσω δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Για μερικούς απ'αυτούς χαίρομαι που το έκανα, για κάποιους άλλους το έχω μετανιώσει.
Έχω αγαπήσει δύο φορές στην ζωή μου. Έχω ερωτευτεί μόνο τη μια από αυτές. Η κάθε φορά ήταν δυνατότερη και πιο έντονη από την προηγούμενη. Στην κάθε μια έδωσα ένα κομμάτι του εαυτού μου όχι επειδή μου ζητήθηκε να το κάνω αλλά επειδή το ένιωσα. Ίσως σε γενικές γραμμές να έδωσα περισσότερα απ'όσα πήρα. Δεν μέτρησα ποτέ. Σε αντάλλαγμα αυτών που έδωσα πήρα σημαντικά διδάγματα. Ήταν όλα πολύτιμα και με βοήθησαν να ωριμάσω και να γίνω δυνατότερος άνθρωπος. Κοιτάζοντας πίσω, δεν ένιωσα ποτέ να αναλώνομαι και για κανένα από αυτούς δεν έχω μετανιώσει. Το αντίθετο.
Έχω μάθει πως σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν οι νικητές και οι ηττημένοι, πως οι κανόνες δεν ακολουθούνται πάντοτε και έχω μάθει να αποδέχομαι την ήττα ανεξάρτητα αν οι κανόνες του παιχνιδιού τηρούνται ή όχι. Δεν είμαι ηττοπαθής απλά έμαθα να αποχωρώ την κατάλληλη στιγμή. Με το κεφάλι ψηλά. Με αξιοπρέπεια. Αυτή είναι,πιστεύω, η κατάλληλη στιγμή.
Έχω κάνει πολλά λάθη στην ζωή μου. Κάποια πέρασαν απαρατήρητα, για κάποια άλλα κρίθηκα σκληρά. Δεν δικαιολόγησα ποτέ τον εαυτό μου για κανένα από τα λάθη που όντως έκανα. Τον συγχώρεσα όμως. Έχω κριθεί και για πράγματα που δεν έγιναν ποτέ. Ένιωσα αδικημένη μα εκεί κράτησα ουδέτερη στάση. Όχι γιατί δεν προβληματίστηκα αλλά γιατί δεν ένιωσα την ανάγκη να αμυνθώ.
Δεν έχω μάθει να κρύβομαι από τα λάθη μου. Δεν φοβήθηκα ποτέ να τα αντιμετωπίσω. Αλλά δεν θα μπω στον κόπο να ασχοληθώ με μικροπρέπειες και κομπλεξισμούς κάποιων ανθρώπων.
Εγώ δεν πάσχω από στρουθοκαμηλισμό. Δεν κρύβομαι πίσω απ'το μικρό μου δακτυλάκι. Για μένα δεν υπάρχουν "πρέπει". Υπάρχουν μόνο "θέλω" και "μπορώ". Τα πρέπει είναι για τους δειλούς. Εγώ δεν είμαι δειλή.
Έχω μάθει να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα. Δεν έχω απωθημένα.
Ξέρω ποια είμαι. Ξέρω τι θέλω. Δεν είμαι στο ψάξιμο. Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν κάνω συμβιβασμούς για τα θέλω μου. Παλεύω γι'αυτά.
Κάποιες στιγμές ένιωσα πως έχασα τον εαυτό μου,πως ξέφυγα από την πορεία μου. Επανήλθα. Πιο σταθερή από ποτέ, πιο συνειδητοποιημένη.
Έχω κάνει τις επιλογές μου. Μέσα από αυτές ίσως να απογοήτευσα κάποιους ανθρώπους. Δεν θα απολογηθώ σε κανένα. Δεν χρωστάω τίποτε σε κανένα. Ακούγεται εγωιστικό αλλά αυτό νιώθω. Λυπάμαι...
Λυπάμαι μα εγώ έχω μάθει να δίνω αξία στα πράγματα βασισμένη όχι μόνο στο τι αξίζουν αλλά και στο τι σημαίνουν. Λίγα είναι τα πράγματα που έχουν σημασία για μένα. Κανένα από αυτά δεν έχει υλική υπόσταση. Aυτά τα λίγα άυλα λοιπόν, θα παλεύω πάντα μέχρι να τα αποκτήσω. Κι άμα το πετύχω θα παλεύω για να τα κρατήσω...και σε όποιον αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου