Φίλοι.. φίλοι... φίλοι....

Οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα" , λένε...κι όμως...

όσο περνάν τα χρόνια τόσο διαπιστώνω οτι αυτή η διαδεδομένη φράση δεν είναι απόλυτα σωστή...για την ακρίβεια,στα δύσκολα είναι που χρειάζεσαι τους φίλους, χρειάζεσαι συμπαράσταση, έναν (ή και παραπάνω) ώμο να κλάψεις, μια καλή κουβέντα για παρηγοριά....και τότε - αν είσαι τυχερός- κάποιοι είναι εκεί και το προσφέρουν.δε λέω, καθόλου λίγο και καθόλου αμελητέο το έργο του φίλου στα δύσκολα.στα "εύκολα" τι γίνεται όμως? τι γίνεται στις χαρές σου?τί γίνεται όταν σου συμβαίνει κάτι πραγματικά ευχάριστο στη ζωή και θες να το μοιραστείς με τους καλούς σου φίλους?γιατί βρίσκουν τότε πολλοί "φίλοι" την ευκαιρία να ρίξουν λίγο φαρμάκι στη γλύκα σου και να πουν μια κακία παραπάνω?πόση ανιδιοτέλεια χωρά η φιλία?πόση ζήλια?γιατί μπαίνει στον ιερό αυτό χώρο της φιλίας τόσο έντονα το "εγώ" ή καλύτερα το "γιατί εσύ και όχι εγώ"?και έρχομαι λοιπόν, και ξανασκέφτομαι τα πράγματα απο την αρχή.και λέω,γιατί ο φίλος που μου συμπαραστάθηκε τόσο στα δύσκολα, βγάζει αυτόν τον ζηλιάρη εαυτό σήμερα στη χαρά μου?τι μεσολάβησε και δεν συμπάσχει τώρα που θα περίμενε κανείς να χαρεί μαζί μου?τότε, ήμουν στεναχωρημένη, ήμουν περίλυπη, ήμουν σε θέση που κανείς δεν θαθελε να βρεθεί.σε θέση που ούτε ο φίλος μου φυσικά θαθελε να είναι.άρα, ήμουν χειρότερα απο κείνον...άρα ήταν εύκολο για κείνον να πει 2 λόγια παρηγοριάς, και όταν φύγει και κλείσει η πόρτα να πει στον ευατό του, "ευτυχώς που δεν είμαι εγώ σε αυτή τη θέση" ή " βρε πάλι καλά είμαι κιέτσι"όταν όμως η ρόδα γυρίσει, και έρθουν για μένα καλύτερες μέρες , τι γίνεται?αλλάζει η ισορροπία.δεν μπορεί πλέον να πει το ίδιο, και η χαρά μου γίνεται για κείνον φορτίο δυσβάσταχτο.γίνεται η υπενθύμιση των όσων δεν έχει και των όσων ίσως να ήθελε να αποκτήσει.τότε ζηλεύει.και είναι η ζήλια ανθρώπινο συναίσθημα και είμαστε φυσικά όλοι άνθρωποι.κατανοητό και αυτό.όμως, εγώ χαίρομαι τον φίλο που θα πει"αχ, πως σε ζηλεύω που είσαι τόσο ευτυχισμένη, και χαίρομαι για σένα. ελπίζω και γω να έρθω μια μέρα στη θέση σου",παρά τον φίλο που θα πει"αχ, μπράβο σου βρε.... αλλά κοίτα πρόσεξε γιατί αυτό που επέλεξες να κάνεις, δε μου αρέσει πολύ και νομίζω οτι δεν είναι καλό..." ή αυτόν που γενικά προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε κάνει να νοιώσεις άσχημα για ότι έχεις και ότι κάνεις προκειμένου να σε κατεβάσει λίγο για να νοιώσει εκείνος καλύτερα...βαρέθηκα να δικαιολογώ και να δίνω άλλοθι σε όσους είναι μικρόψυχοι.βαρέθηκα να προσπαθώ να κρύψω τη χαρά μου για να μην τους κάνει αυτή να νοιώσουν άσχημα.έχω δει αρκετά στη ζωή μου.και τα τελευταία 5 χρόνια είδα τα περισσότερα.''