Κάποτε τ’αστέρια φώτιζαν τις νύχτες μου… τα όνειρα μου πετούσαν με τα σύννεφα.. ο ήλιος ζέσταινε την ψυχή μου… Τώρα.. το χαμόγελο σου με φωτίζει… τα όνειρα μου πετούν μονάχα με την σκέψη σου… η ψυχή μου ζεσταίνεται στη ματιά σου… Σ’ευχαριστώ που υπάρχεις δίπλα μου…
Πέμπτη 21 Μαΐου 2009
Τα ήσυχα βράδια (Αρλέτα)
Αυτό το τραγούδι, το έχω συνδέσει με τις φυγές δικών μου ανθρώπων...
το αγαπάω πάρα πολύ...από μικρό παιδί που ήμουν, θυμάμαι ότι το άκουγα όταν έφευγε κάποιος δικός μου για κάπου μακριά..για ταξίδια που είχαν γυρισμό ή ίσως και να μην υπήρχε γυρισμός...
πάντως και χωρίς να έχεις λόγο το συγκεκριμένο τραγούδι σε συγκινεί...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου