Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Για την κολλητή μου φίλη την Γεωργία



Η εκκλησία του Αγίου Θεράπovτα στο κέντρο της Μυτιλήνης είναι ένα
από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της πόλης. Χωρίς να το θέλω έπεσα πάνω σε αυτή τη φωτογραφία σήμερα... και ναι σε θυμήθηκα...

Θυμάσαι μια μέρα που καθόμασταν σε μία καφετέρια με θέα τον τρούλο του Αγίου Θεράποντα και σε ρωτούσα διάφορα πράγματα για τη Μυτιλήνη? γύρισα και σου είπα τον αγαπώ αυτό τον τόπο... [είναι απ' εκείνες τις στιγμές που νιώθεις πως σου χαρίστηκε ο κόσμος και θέλεις να ανοίξεις μια αγκαλιά και να τον κρύψεις όλο μέσα... μια τέτοια μέρα ήταν....]...και μου πες χαμογελώντας... αφού αγαπάς όλο το κόσμο εσύ.... και με χάιδεψες απαλά...
Ναι καρδιά μου όλο το κόσμο... γιατί μέσα σ’ αυτόν υπάρχεις κι εσύ να του δίνεις νόημα... . χαμόγελο να του γελάω... μάτια να βλέπω μέσα στη ψυχή του...

Ναι αν αγάπησα και αγαπώ κάτι περισσότερο σε σένα ήταν που έμαθες να βλέπεις τη ψυχή μου... και δεν το’ χει κάνει κανείς άλλος ως τώρα.... κανείς...
Και μου λείπει... τόσο πολύ...

Γεωργίτσα μου, μακάρι να ήσουν εδώ…

(C) Στελίνα 22/05/2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου