Ένας κόσμος ξεχασμένος
Από φουρτούνες πληγωμένος
Ένας κόσμος υποκρισίας
Και ανθρώπων προδοσίας
Σ' ένα κόσμο που δεν θέλω πια να μένω
Την αδικία του να υπομένω
Σ' ένα κόσμο που ξέχασα να ζήσω
Και τα όνειρα μου να τα χτίσω
Στους ανθρώπους που πονάνε
Τα όνειρά τους κυνηγάνε
Στους ανθρώπους που αγαπάνε
Και ΈΝΑ άνθρωπο ζητάνε
Στελίνα 18/12/2009
αφιερωμένο στην φιλεναδίτσα μου την Μαριαλένα!
Όταν το πρωτοδιάβασα, μεσημέρι που με φώναξες πάνω να μου δείξεις "κάτι", έμεινα με τη ματιά να νοτίζεται από συγκίνηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτελινάκι μου, όσο και αν πονάμε κάποιες στιγμές στη ζωή μας, όσο και αν γδερνόμαστε από τα κλαδιά που παραμερίζουμε για να προχωράμε, είμαστε ψυχές γεμάτες αγάπη και ανιδιοτέλεια, όπως λες και εσύ, που ανθίζουν σαν έλθει η Άνοιξη μέσα τους.
Καλή αντάμωση κορίτσι μου γιατί οι φίλοι δεν λένε "αντίο", λένε μόνο "εμείς τα λέμε"...
Καλή χρονιά και να μας επιφυλάσσει αυτά που δεν έχουμε γευτεί ακόμα, όπως και ό,τι και αν είναι.