Πολυαγαπημένη μου γιαγιά Κωνσταντούλα,
είναι λίγες μέρες που έφυγες από κοντά μας μα… εγώ σε αισθάνομαι
αιώνια μακριά μου…
έφυγες τώρα που μπορούσα να σου χαρίσω απλόχερα αυτό που σου χρωστούσα…
Έφυγες και η καρδιά μου κλαίει δυνατά… έστω και τώρα θέλω να σου πω…
Ότι σ’αγάπησα πολύ και θα σ’αγαπώ ….
Καλό ταξίδι γιαγιάκα μου, θα σε θυμάμαι πάντα…μπορεί να είναι αργά… μα θέλω να σου πω ότι η αγκαλιά σου για εμένα ήτανε το λιμανάκι μου…
Καλό ταξίδι γιαγιά Κωνσταντούλα και εκεί που βρίσκεσαι να προσεύχεσαι για εμάς….Δεν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω ζωντανή…και το έχω βάρος μέσα μου…
Συγχώρεσε με…Γιαγιά Κωνσταντούλα να ξέρεις ότι μου λείπεις πολύ….
Σ’ευχαριστώ για ότι μου χάρισες μα πιο πολύ για την αγάπη και την στοργή, που μου έδωσες….
Ξεκουράσου γιαγιούλα μου θα σε αγαπώ και θα σε θυμάμαι πάντα….
καλό ταξίδι Κωνσταντούλα μου….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου