Κάθε φορά που φεύγω από μένα, ψάχνω να βρω το δρόμο να επιστρέψω στο γνώριμο, παλιό μου εαυτό. Όμως πού επιστρέφω; Στο ίδιο σημείο απ' όπου χάθηκα; Το σημείο έχει αλλάξει προ πολλού - κάτι χτίστηκε στην επιφάνειά του, κάτι γκρεμίστηκε στα έγκατά του - κι η μνήμη μου παίζει παιχνίδια με άδικους κανόνες. Ήμουν στ' αλήθεια έτσι όπως με φανταζόμουν;
Και υπάρχει κι εκείνο το τυραννικό χάσμα ανάμεσα στη δική μου εικόνα του εαυτού και στην εικόνα των άλλων γι' αυτόν. Από εκεί δεν ξεκινούν όλα; Από αυτήν ακριβώς την ασυμφωνία. Έχει άραγε σημασία; Πιστεύω πως έχει απόλυτη σημασία - για το μικρό παιδί που διαπλάθεται, για τον εύθραυστο έφηβο που ψάχνεται...κι αργότερα, για το αιώνιο παιδί και τον αιώνιο έφηβο που επιχειρούν να πλεύσουν σε θάλασσες γεμάτες αντιφάσεις, παρανοήσεις, διαρρηγμένες εντυπώσεις. Τα σημεία αναφοράς αλλάζουν. Επικίνδυνος ο απόπλους.
Επικίνδυνο πολύ το ταξίδι της επιστροφής, παλιέ και σύγχρονέ μου Οδυσσέα.
Λέω λοιπόν αντίο, και για πάντα....στα παράσιτα...
Είναι ώρα να περάσω από το παρελθόν στο παρόν...και άργησα νομίζω...
Καλό ταξίδι παλιέ μου εαυτέ...
σε ευχαριστώ για ότι μου έδωσες... δεν θέλω να σε σε ξαναδώ μπορεί να πέρασα καλά μαζί σου όμως με πόνεσες αλλά μου έδωσες κι ένα μάθημα ζωής...
είπα ότι θα αλλάξω και θα το κάνω...το υποσχέθηκα στον νέο μου εαυτό...και...σε όσους με αγαπούν πραγματικά και θέλουν να με δούν επιτέλους ευτυχισμένη με ότι μου αξίζει....
Φύγε λοιπόν και μην γυρίσεις....
Αντίο για πάντα με ακούς...???
για πάντα...άντε στο καλό.....και να προσέχεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου