Ευχαριστώ πολύ....

Τον τελευταίο καιρό, όσοι με ξέρετε και με διαβάζετε θα καταλάβατε ότι δεν ήμουν πολύ καλά...διάφορα θέματα με έφεραν σε μια περίεργη κατάσταση....θέματα δουλειάς με πίεσαν πολύ...αλλά τώρα μια χαρά...παλιές ανοιχτές πληγές έκλεισαν μια για πάντα....φιλίες δοκιμάστηκαν....βασικά πιστεύω ότι έκανα το μπαμ και ηρέμισα...Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς για την παρέα και για το κουράγιο που μου δώσατε αυτό το καιρό...γνωστούς και άγνωστους....
Δημητράκη (Επίκουρε)...είσαι ένα πολύ καλό παιδί με ψυχή μωρού....μην επιτρέπεις σε κανέναν να παίζει μαζί σου....δεν θα ξεχάσω την παρέα που μου κράταγες στα ταξίδια μου προς Μυτιλήνη...αλλά και τις συζητήσεις μας...που μου θύμιζες ποια είμαι και ότι δεν πρέπει να το ξεχνάω....εσύ ήσουν εκείνος που έλεγε....Στέλλα κοίτα επιτέλους μπροστά!!!!
Δημήτρη & Χρυσούλα (κολλητάρια από Σπέτσες) τι να πει κάποιος για εσάς....από τότε που γνωριστήκαμε δέσαμε τόσο περίεργα....εσείς πιστέψατε σε εμένα στην ειλικρίνεια μου στις δυνάμεις μου....αν και σας έχω ευχαριστήσει παρά πολλές φορές για το ότι στέκεστε δίπλα μου...με μαλώνετε για ότι δεν σας αρέσει...σας χρωστάω πολλά...τόσα που φοβάμαι ότι δεν ξεπληρώνονται....είμαι πολύ τυχερή που σας έχω....
Μαριαλένα σε ευχαριστώ, που είσαι εδώ μερικές φορές σαν σκιά κι άλλες σαν παρουσία....και με ακούς με ακούς με ακούς....χωρίς να μιλάς....κι όταν τελειώσω σαν μαμά με παρηγορείς και με συμβουλεύεις....
Αντρέα μου, τι να πω για εσένα....εσύ είσαι η φωνή της αλήθειας της πραγματικότητας....είσαι ο ψυχαναλυτής μου....μακάρι να έχεις καταλάβει πόσο σε αγαπάω και ειλικρινά χαίρομαι που είσαι δίπλα μου....θέλω να είσαι πολύ ευτυχισμένος και πάντα να χαμογελάς...
Χρύσα (Ρήγα) εσένα αν σε γνώριζα από τα εφηβικά μου χρόνια....είμαι σίγουρη ότι δεν θα έκανα τα λάθη που έκανα και δεν θα έχανα τον χρόνο που έχασα....ρε φιλενάδα είσαι αστέρι... πραγματικά αξίζεις τα καλύτερα.....έχεις τον τρόπο να με προσγειώνεις τεράστιο προσόν...
Αναστασία ( Πριγκίπισσα) ξέρεις κάτι...νομίζω ότι μοιάζουμε....έχουμε δώσει τόσα πολλά και στο τέλος την τρώμε...έχουμε περάσει πολλές ώρες μιλώντας...αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν ήμουν λυπημένη...προβληματισμένη....μου έλεγες... έλα τώρα μάνα μου μην στεναχωριέσαι δεν θέλω να σε βλέπω έτσι....και δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά...σαν ένα χάδι να ακούμπαγε την καρδιά μου κι εκείνη ανταποκρινόταν...και ησύχαζε...πολλές φορές έβλεπα την μητέρα μου...μέσα στα μάτια σου...Αναστασία μου...ευχαριστώ για όλα....θα στο πω για ακόμα μια φορά.... μην σπαταλιέσαι σε αδιέξοδα...κανένας δεν αξίζει όσο αξίζει ο εαυτός μας...ξεκόλλα κι εσύ....νομίζω ότι είναι ώρα.... νομίζω ότι έχω αποκτήσει μια πολύ καλή φίλη...
Εφάκι μου( Τσαδεφούλα μου γλυκιά) είμαστε μακριά εσύ Καρδίτσα κι εγώ Αθήνα...δεν μπορώ ποτέ να σε χορτάσω...είσαι η αδελφή μου....εμείς μιλάμε με τα μάτια....είχες και τα γενέθλια σου εχθές....και δεν μπορούσα να είμαι εκεί...Σε αγαπάω πάρα πολύ.....κανέναν δεν έχω εμπιστευτεί τόσο πολύ όσο εσένα....Εφάκι μου....μου λείπεις....ακόμα κι όταν έχουμε καιρό να μιλήσουμε...να ξέρεις ότι σε σκέφτομαι.....Η Στελίνα που ξέρατε...αλλάζει...κοιτάει πια μόνο μπροστά....ως εδώ ήταν.....άντε για στα παράσιτα....δεν θέλω να ξαναμιλήσουμε για τα παλιά...πάνε πέρασαν αυτά.... Ευχαριστώ που ήσασταν δίπλα μου....είμαι πολύ τυχερή που σας έχω....