Έχει ο Έρωτας κανόνες...???

....Λένε πως ο χρυσός κανόνας στον έρωτα είναι να μη δίνεις πάρα πολλά, ώστε να έγκλωβίζεσαι στη σχέση, αλλά και να παίρνεις αρκετά, ώστε να μην θέλεις να φύγεις.....

Το πιο βαθύ ΕΣΥ...

Πάρε με απόψε αγκαλιά
πάνω σε όνειρα φευγάτα
να μπερδευτεί η μοναξιά
που μας κοίτα μέσα στα μάτια
και γυρνά πίσω στις στιγμές
που ψιθυρίζουν το όνομα μας
κρύψου στο πιο βαθύ εσύ
στην τελευταία τη βράδια μας...

stelina 11/11/2008

Έρωτας με την πρώτη ματιά...?

Ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι κάτι στο οποίο πολλοί δεν πιστεύουν μέχρι να τους συμβεί. Ως ένα βαθμό, όλοι μας έχουμε μια ανάλογη εμπειρία, η οποία μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε σημείο, οποιαδήποτε στιγμή: Στο club , στην καφετέρια, στην παραλία, στο λεωφορείο. Αμέσως, ενθουσιαζόμαστε και, αν όλα πάνε καλά, κοιταζόμαστε στα μάτια και με την πρώτη ευκαιρία πιάνουμε τη κουβέντα. Αν νιώθουμε ότι χάνουμε τα λόγια μας ή βλέπουμε το ίδιο βράδυ στα όνειρα μας τη μορφή του/της, τότε πράγματι πρόκειται για κεραυνοβόλο έρωτα.
Το αίσθημα του έρωτα από την πρώτη ματιά, είναι σαν να έχουμε μπροστά μας το τέλειο άτομο(τουλάχιστον για εμάς!). Βέβαια, στην πορεία της σχέσης, και καθώς ο ένας γνωρίζει καλύτερα τον άλλον, πολλά μπορούν να προκύψουν και να αρχίσουμε να βλέπουμε τις ατέλειες που δεν είδαμε ή δεν θέλαμε να δούμε στην αρχή. Κάποιες μάλιστα φορές, θα θέλαμε να επιστρέψουμε στην πρώτη ματιά και στο αίσθημα που νιώσαμε, γιατί μόνο αυτό άξιζε από την σχέση. Πολλά άτομα, απογοητεύονται εύκολα, όταν αρχίζουν και συνειδητοποιούν τις ατέλειες. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή! Μην εγκαταλείπεις ποτέ, απλά και μόνο επειδή συνειδητοποίησες ότι το αρχικό αίσθημα ξεθώριασε. Δώσε μία ευκαιρία στη σχέση που ξεκίνησε τόσο καλά και τόσο μαγικά, γιατί ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι πράγματι κάτι μαγικό.
Ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι κάτι στο οποίο πολλοί δεν πιστεύουν απλά και μόνο επειδή δεν τους χτύπησε την πόρτα. 'Aλλοι απογοητεύτηκαν καθώς συνειδητοποίησαν ότι αυτό που τους έτυχε από την πρώτη ματιά, παρέμεινε ένα όνειρο. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία τόσο δυνατή εμπειρία που ακόμα και το να αισθανθείς ότι σε συνδέει κάτι δυνατό με ένα άλλο πρόσωπο, και αν ακόμα διαρκεί για λίγο, μπορείς να το ονομάσεις «έρωτα». Το αν θα διαρκέσει είναι κάτι που εξαρτάται από το άτομο και είναι μοναδικό σε μία σχέση, αλλά είναι πιθανό. Λοιπόν, πιστεύεις ; (?)

Ο φόβος που πρέπει να αντιμετωπιστεί...

Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν τους γκρεμούς...
Στεκόμουν στο χείλος τους και ταλαντευόμουν επικίνδυνα...
Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι όταν έχεις φτερά
δεν αξίζει να φοβάσαι την πτώση...
Όμως ακόμα και σήμερα φοβάμαι τα παγωμένα μάτια,
την συναισθηματική έρημο, τα πικρά λόγια...
Φοβάμαι που επιτρέπω να συμβαίνουν κάποια πράγματα
σε ανθρώπους που αγαπώ και σε μένα την ίδια...
Έτσι πιστεύω ότι ο φόβος μπορεί να κινητοποιήσει ανατροπές
αν τον δούμε κατά πρόσωπο...

Αγάπα τη Ψυχή...

Μια θάλασσα του ανθρώπου η ψυχή,
από τα δάκρυα είναι αλμυρή
μη στέκεις στην άκρη απλά να κοιτάς,
ρίχνοντας βότσαλα και προσπερνάς.

Βρες τη δύναμη για να βουτήξεις,
τους θησαυρούς της να ανακαλύψεις,
βρες το κουράγιο να συγχωρείς
ακόμα και όταν απ' αυτήν προδοθείς.

Μια θάλασσα του ανθρώπου η ψυχή προσπάθησε να την αγαπήσεις.

Μυτιλήνη Σεπτέμβριος 2008

(Να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον κάνουμε μέρα τη μέρα καλύτερο για να μπορούμε να τον χαρίσουμε απλόχερα στους άλλους.)

Ταξίδι στις όμορφες Σπέτσες

Το νησί αρωμάτων, χρωστά το σημερινό του όνομα στους Ενετούς οι οποίοι το ονόμασαν Isola di Spezzie, που σημαίνει μυροβόλο νησί, λόγο των πολλών αρωματικών φυτών του. Κατά την αρχαιότητα το νησί ονομάζονταν Πυτιούσα. Το όνομα αυτό το διατήρησε για 3000 χρόνια, δηλαδή μέχρι τη βυζαντινή εποχή.
Οι Σπέτσες και το λιμάνι τους, η Ντάπια, είναι γεμάτες με γραφικά αρχοντικά με στέγες από κόκκινα κεραμίδια, στριφογυριστά καλντερίμια, και αυλές γεμάτες πολύχρωμα λουλούδια. Υπάρχουν βέβαια και τσιμεντένιες κατασκευές, αλλά οι ντόπιοι κατάλαβαν νωρίς πως δεν ευνοούν την τουριστική ανάπτυξη του νησιού. Τις Σπέτσες απαρτίζουν τρεις ακόμη νησίδες: η Σπετσοπούλα, ο Άγιος Ιωάννης και το Μικρό Μπούρμπουλο.
Το έδαφος των Σπετσών είναι κυρίως πευκόφυτο, ενώ μεγάλο μέρος του είναι καλλιεργήσιμο. Κύρια προϊόντα που παράγονται είναι ελιές, λάδι, δημητριακά, σταφύλια, αμύγδαλα, σύκα και λίγα κτηνοτροφικά προϊόντα. Το κλίμα είναι δροσερό και υγιεινό και προσφέρεται ως τόπος παραθερισμού.
Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα κατοικείται από την Πρωτοελλαδική εποχή, δηλαδή από το 2300 π.Χ. Στην εποχή της Φραγκοκρατίας οι Σπέτσες περνούν στην κυριαρχία των Ενετών, η οποία διάρκεσε από το 1200 έως το 1460, όπου ξεκίνησε η Τούρκικη κατοχή. Από τον 17ο αιώνα ο πληθυσμός του νησιού άρχισε να αυξάνει καθώς έφτασαν στο νησί πρόσφυγες από την Ερμιονίδα και τη Κυνουρία. Τότε κτίστηκαν και οι μεσαιωνικές συνοικίες του νησιού. Στις αρχές του 20ου αιώνα η οικονομία των Σπετσών δέχτηκε ισχυρό πλήγμα. Οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι είχαν καταστροφικές συνέπειες για το νησί. Η ναυτιλία και το εμπόριο που έως τότε ανθούσαν πέρασαν μεγάλη κρίση, η οποία άρχισε να ξεπερνιέται μόλις στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όπου το νησί άρχισε να αναπτύσσεται και να μετατρέπεται σ’ ένα από τα πρώτα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας, χωρίς όμως να χάσει τη παραδοσιακή του ταυτότητα.
Σημαντικό αξιοθέατο είναι το Μουσείο Σπετσών. Φιλοξενεί μοναδικά δείγματα της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού. Στεγάζεται στο αρχοντικό του Χατζή Γιάννη Μέξη, του άρχοντα την περίοδο του Αγώνα. Το οίκημα αυτό οικοδομήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και δωρίθηκε στο ελληνικό κράτος το 1938 από τους τελευταίους κληρονόμους της οικογένειας Μέξη. Τα εντυπωσιακότερα εκθέματα είναι η σημαία της επανάστασης, οι προσωπογραφίες των Σπετσιωτών ηρώων και τα κειμήλια που θυμίζουν τη συμβολή των Σπετσών στον Αγώνα.
ιστορία των Σπετσών και η προσφορά του νησιού στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα έχει ταυτιστεί με τη μορφή και τη δράση της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας. Το αρχοντικό της καπετάνισσας, λειτουργεί ως μουσείο.
Η επίσκεψη στο σπίτι της Μπουμπουλίνας, γίνεται με τη βοήθεια ξεναγών, όπου ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να πληροφορηθεί με γλαφυρό τρόπο τη ζωή και τη δράση της Μπουμπουλίνας, από τότε που γεννήθηκε σε μια τούρκικη φυλακή, τη μύησή της στη φιλική εταιρεία, τη δράση της στη διάρκεια του αγώνα όπου κυριάρχησε στις ναυτικές επιχειρήσεις, ως και το άδοξο τέλος της καθώς σκοτώθηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι από ελληνικό βόλι, στη διάρκεια μια οικογενειακής διαμάχης. Στο εσωτερικό του σπιτιού σώζεται τμήμα της επίπλωσης της καπετάνισσας και πολλά κειμήλια του αγώνα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το ξυλόγλυπτο Φλωρεντιανό ταβάνι της μεγάλης σάλας.
Εξαιρετική είναι η κατοικία του ευεργέτη των Σπετσών Σωτήριου Ανάργυρου που χτίστηκε το 18ο αιώνα, με τον νεοκλασικό της ρυθμό και τις δύο αιγυπτιακές σφίγγες να δεσπόζουν δεξιά και αριστερά της εισόδου. Κατά το πέρασμα των χρόνων φιλοξένησε το Δημαρχείο, την γαλλική οικογένεια βαρόνων Ρότσιλδ και λειτούργησε ως χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Ακόμη και ο Φάρος των Σπετσών κρύβει τη δική του ιστορία και αξίζει κανείς να τον επισκεφτεί, αφού μαζί με το φάρο της Τζιας αποτέλεσαν τους πρώτους φάρους του Ελληνικού Φαρικού Δικτύου με εναρκτήρια χρονιά λειτουργίας το 1837. Ο φάρος που σήμερα κοσμεί τον Παλαιό Λιμένα των Σπετσών είναι ο πέτρινος φάρος που πρωτολειτούργησε το 1885.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δύο καλούς μου φίλους Χρυσούλα και Δημήτρη για τις ευχάριστες διακοπές μου στο πανέμορφο αυτό νησί...Τέσσερις ημέρες (λίγες για ένα τόσο όμορφο νησί)αλλά τόσο έντονες....
Θα μου μείνουν αξέχαστες αυτές οι διακοπές...
Χρυσούλα και Δημήτρη σας ευχαριστώ πολύ για όλα...σας αξίζουν τα καλύτερα...
Να είστε πάντα καλά!!!!

Γράμμα προς μια ψυχή που ανήκει τώρα πια στον παράδεισο...

Πολυαγαπημένη μου γιαγιά Κωνσταντούλα,
είναι λίγες μέρες που έφυγες από κοντά μας μα… εγώ σε αισθάνομαι
αιώνια μακριά μου…
έφυγες τώρα που μπορούσα να σου χαρίσω απλόχερα αυτό που σου χρωστούσα…
Έφυγες και η καρδιά μου κλαίει δυνατά… έστω και τώρα θέλω να σου πω…
Ότι σ’αγάπησα πολύ και θα σ’αγαπώ ….
Καλό ταξίδι γιαγιάκα μου, θα σε θυμάμαι πάντα…μπορεί να είναι αργά… μα θέλω να σου πω ότι η αγκαλιά σου για εμένα ήτανε το λιμανάκι μου…
Καλό ταξίδι γιαγιά Κωνσταντούλα και εκεί που βρίσκεσαι να προσεύχεσαι για εμάς….Δεν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω ζωντανή…και το έχω βάρος μέσα μου…
Συγχώρεσε με…Γιαγιά Κωνσταντούλα να ξέρεις ότι μου λείπεις πολύ….
Σ’ευχαριστώ για ότι μου χάρισες μα πιο πολύ για την αγάπη και την στοργή, που μου έδωσες….
Ξεκουράσου γιαγιούλα μου θα σε αγαπώ και θα σε θυμάμαι πάντα….
καλό ταξίδι Κωνσταντούλα μου….

Limoncello by Stelina

Συστατικά


• 350 g ψιλή ζάχαρη (ή άχνη)
• τον χυμό ενός λεμονιού
• τη φλούδα 2 λεμονιών
• 1l αλκοόλ 45 βαθμών

Οδηγίες

1. Βάλτε σε πολύ απαλή φωτιά τη ζάχαρη με τον χυμό του λεμονιού ώστε να διαλυθεί, προσέχοντας πολύ να μη πάρει χρώμα (θα έχει αρχίσει να καραμελώνει και δεν το θέλουμε).
2. Είναι σημαντικό το σιρόπι να κρυώσει (σε θερμοκρασία περιβάλλοντος) πριν το προσθέσουμε στο αλκοόλ, εάν θέλουμε ένα λικέρ πραγματικά διαφανές και φωτεινό.
3. Προσθέστε το στο αλκοόλ, κατόπιν φιλτράρετέ το με το σχετικό εργαλείο κουζίνας και ρίξτε το σε ένα αρκετά μεγάλο βάζο που να διαθέτει ερμητικό κλείσιμο.
4. Προσθέσετε τη φλούδα του λεμονιού, καλά πλυμένη, προσέχοντας να έχει αφαιρεθεί το λευκό εσωτερικό υπόστρωμα.
5. Κλείστε ερμητικά το βάζο και αφήστε το να μείνει για τουλάχιστον 10 ημέρες σε σκοτεινό μέρος, αναδεύοντάς το ανά διαστήματα.
6. Μετά την πάροδο αυτού του διαστήματος, φιλτράρετε ξανά το λικέρ με το εργαλείο της κουζίνας, στο οποίο τώρα θα έχετε βάλει και ένα καθαρό και πολύ ψιλό τούλι (για να κατακρατήσει όλες τις στερεές αιωρούμενες ουσίες).
7. Αφήστε το να ξεκουραστεί για περίπου δύο μήνες πριν το χρησιμοποιήσετε.

Λίγα μυστικά ακόμα
Εάν δεν βρίσκετε αλκοόλ 45°, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εκείνο των 90°. Για να πάρετε 1l αλκοόλ 45° αρκεί να αραιώσετε 500 ml από εκείνο των 90° με ισόποσο νερό. Το limoncello είναι ένα πολύ δροσιστικό αλλά και χωνευτικό ποτό, που μπορεί να συνοδεύσει τίς συζητήσεις σας στο τραπέζι μετά από οποιαδήποτε πιάτα (ίσως λίγο λιγότερο με πιάτα θαλασσινών)

Λικέρ Πορτοκαλιού με κόκκους Καφέ!!!

Συστατικά

• 1 μεγάλο πορτοκάλι πολύ καλά πλυμένο
• 30 κόκκους καφέ
• 150 γρ. ζάχαρη
• 1/2 λίτρο οινόπνευμα για ποτά


Οδηγίες


1. Κάνω τρυπούλες σε όλη την επιφάνεια του πορτοκαλιού και βάζω από ένα κόκκο καφέ (περίπου 30 κομμάτια).
2. Τοποθετώ σε γυάλινο βάζο και το καλύπτω με το οινόπνευμα για ποτά. Κλείνω καλά το βάζο και το αφήνω σε δροσερό μέρος για 1 1/2 μήνα.
3. Ανοίγω και στίβω το πορτοκάλι να βγει όλος ο χυμός του και το περνάω από λεπτή σίτα.
4. Μεταφέρω σε άλλο βάζο και προσθέτω τη ζάχαρη. Αφήνω σε σκοτεινό και στεγνό μέρος ανακινώντας κάθε τόσο.
5. Υστερα από 1 μήνα είναι έτοιμο.
6. Στην υγειά σας λοιπόν!


Πολύ ωραίο λικέρ με γεύση πορτοκάλι και επίγευση καφέ. Μυστικά του επαγγέλματος,τσάμπα έχουμε τα πτυχία....!!!!!!!!!!
Καλή Επιτυχία....!!!!!!!!!!!

Η Φιλία Είναι Λέξη Ιερή

Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;

Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.
Αντρέα, σ'ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου και με συμβουλεύεις!!!
Πραγματικά είμαι χαρούμενη που είμαστε φίλοι!!!!

Προσωπικές Επιλογές

Εγώ σ'αγάπησα εδώ


Εγώ σ' αγάπησα εδώ
Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
Σε ποιο καινούργιο ουρανό χρώματα κλέβεις;
Ένιωσες πάλι τα φτερά
Τι σου 'βαλε ξανά φωτιά
Σε ποιο λιμάνι, ποιο σταθμό, καρδιά γυρεύεις;

Πώς να κρατήσει το κορμί απόψε η νύχτα
Τώρα ο κόσμος έχει χάσει μια στροφή
Εγώ δε μίλησα, για θαύματα δεν είπα
Δε σου στάθηκε κανένας πιο πολύ

Εγώ σ' αγάπησα εδώ
Με τα φεγγάρια της βροχής
Περίμενες τόσο καιρό να ξαποστάσεις
Έφτανε να χαμογελάς
Να σε κοιτάζω όταν ξυπνάς
Κι ούτε που σκέφτηκα ποτέ πως θα ξεχάσεις

Παραμυθάκι μου σκληρό
Όπου κι αν είσαι και γυρνάς
Για μένα εκεί να μη ρωτάς
Εγώ σ' αγάπησα εδώ.

Στίχοι: Κώστας Λειβαδάς
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου


Η Καρδιά σου Πέτρα



Στην ψυχή αγκάθι τ' όνειρό μου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
ήθελα να σ' έχω στο πλευρό μου
σύμμαχο αγάπης κι όχι εχθρό

Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός

Σ' είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ..

Νύχτες που 'θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν' αναστηθώ
Μέρες που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που ΄σουν χίμαιρα παράθυρο κλειστό

Να παρακαλάω για το φιλί σου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
σ' ένα Γολγοθά ως το κορμί σου
καταδίκη να 'χω το σταυρό

Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός

Σ' είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ..

Νύχτες που 'θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν' αναστηθώ
Μέρες που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που ΄σουν χίμαιρα παράθυρο κλειστό


Στίχοι: Γιάννης Δόξας
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Πρώτη εκτέλεση: Έλενα Παπαρίζου